Bir pazar günü idi.
Hamamdan yeni gelmiş, yemeğimizi yemiş oturuyorduk.
Dayım sedirin üzerinde gazete okuyordu.
Bir aralık gözüm duvarda asılı bir paşa resmine ilişiverdi.
Merakımı yenemeyerek dayıma sordum:
- "Dayı, bu paşa kimdir?"
Dayım:
- "Babamdır." diyerek şunları anlatmaya başladı:
"İstiklal Savaşı'ndan evvel yapılan bütün savaşlara katılmış, çok ihtiyarladığı için emekliye ayrılmıştı. Tabii biliyorsunuz ki o zaman yurdumuz çeşitli devletler tarafından işgal altında bulunuyordu. Babam emekliye ayrılmasına rağmen yine boş durmadı. Köyde eli silah tutanlara gizlice haber veriyor ve geceleri bir motora bindirtip Karadeniz'de bekleyen ufak teknelere gönderiyordu. Onlar da oradan Samsun'a ve yurdun işgal devletleri tarafından elde edilmemiş şehirlerine gidiyorlardı."
"Bu arada, köyün ihtiyar müftüsü ölünce yerine başka birini seçmek için halk karar vermişti. Bir ihtiyar bir de genç namzet vardı. Neticede ihtiyar müftü seçilince genci isyan etti. Fakat genç olanı istemeyenler çoktu. Bunun için genç namzet, öcünü almaya yemin etti.
Ve neticede Yunan Polislerine giderek; babamı; 'Asker, yani eli silah tutanları kandırıp Anadolu'ya kaçırıyor.' diye ihbar etti."
"O arada hasta olan babamı geceleyin, soğukta karakola çağırdılar ve ifadesini aldılar. Sabahleyin, karakola gittiğim zaman, babamı sordum. Onlar cevap vermeyip; yarın gelmemi söylediler."
"Ertesi gün yine gittim ve babamın Trakya'ya gönderildiğini öğrenince hemen bir trene atladım. Bana mahsus bir gün sonra haber verdiler. Vakit kazanmak için..."
"Trakya Bölgesi'nde bulunan Edirne'ye varınca babamın Yunanistan'da olduğunu bildirdiler. Ben geri dönerek yolculuğa hazırlandım. Yunanistan'a gittim. Fakat görüşmek için müsaade vermediler. Ben de mecburen geri döndüm. Onu, orada mahzene atmışlardı."
"Babam bize mektup yazmak için uğraştı. Ve sonunda izin almaya muvaffak olarak birkaç mektup yazdı. O ölünce kemiklerini toplamak için Yunanistan'a tekrar gittim. Fakat kemiklerinin yerini bile söylemediler. Aramama rağmen bulamadım."
"Yıllar su gibi geçiverdi. Bir gün genç olan müftünün oğullarını gördük. Biri polisti. Hemen emniyet müdürlüğüne haber verdik ve hadiseyi anlattık.
Onu da vazifesinden uzaklaştırdılar."
Ne zaman o resmi görsem, dayımın anlattığı bu hikâyeyi hatırlarım.
[YAYIMCININ NOTU]
Güray Tulun* bu yazıyı yazdığı tarihte 11 yaşında küçük bir çocuktu. Kullandığı Türkçenin ve imla kurallarına ettiği dikkatin; bugünün çocuklarına, gençlerine ve onları yetiştirebilmek için yeterli gayreti sarf etmelerinden uzun süredir şüphe duyduğum eğitimcilere örnek olmasını dilerim. Yaşları kemale ermişler ve aynı kategorideki gazeteci tayfası için yapılacak bir şey kalmamış gibi... Bari çocuklarımızı ve gençlerimizi kurtarabilsek.
* Güray Tulun hakkında bilgi:
- KİM KİMDİR?
- GÜRAY TULUN SAYFASI
