Sevgili Okurlarımız
.
"Sessizliğin Sesleri Sanat Galerisi"nin kuruluşundaki tek amaç, "Bilgiyi paylaşmak" düşüncesinden hareketle elde edinilen bilgileri ortak yararlanıma açmaktır. Sergilerimiz; sizlerin de yakından bildiği gibi, fotoğrafların çekildiği yer ve kişi hakkında bilgi vermeye, eldeki belgeler yeterli olduğunda da tarihe ışık tutabilmeye yöneliktir. Bu nedenle fotoğrafların çok net oluşu, iyi kurgulanması, üzerinde sanatsal değer taşıyabilecek gölgelerin oynaşması ve benzeri tüm değerler, çok önemli olduğunu bilmemize rağmen; bizler için daima üçüncü, dördüncü planda kalmaktadır.
.
Bu düşüncemizi, zor bulunur oluşu nedeniyle eşsiz olarak niteleyebileceğimiz "Edirne Saatleri Tarih Anlatır Arife" adlı, adı bile tarih kokan fotoğraf sergisi aracılığıyla hatırlatmak istedim.
.
Edirne saatleri insana ne anlatabilir?
Cevabı "Çok şey!"
Edirne, Türkiye'mizin birçok kentinin de başına geldiği gibi yaşanabilecek her kötü günü görmüş; istilaya uğramış, yağma edilmiş, yakılıp yıkılmış. Halkı; esaret çekmiş, ezilmiş, hor görülmüş, soykırım yaşamış...
Türk insanının her şeyi unutan karakterine bu kentte rastlayamazsınız. İnsanları başlarından bir şey geçmemiş gibi durur ama ortak bilince verecekleri uyarıcı mesajları çoktur.
.
Gelelim okurlarımızdan Sayın Nesrin Tez'in sorusuna...
Kısaca "İyi ama neden âlime değil de arife?" diyor. Cevap vermeden önce gelin biz buna, siyasetçi ve devlet adamından başlayıp toplumun birçok kesimini de ekleyelim.
Sanırım, genlerimizde sık sık arıza yapan bir şeyler var.
Bizler her tür bilime sahip olsak da irfanımız eksik olduğunda "Görmüyor, duymuyor, hissedemiyor, başımıza gelenleriyse hiç anlatamıyoruz." Bu nedenle ariflerden başkası anlamaz hâlimizi... Ariflerden başkası kurtaramaz bizi...
Malum, en sık kullanılan sözlerimizden biri: "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın." Öyle olduğu için, ülke meseleleri bizleri hiç mi hiç ilgilendirmez. Çünkü o konu gündeme geldiğinde kaçınılması imkânsız sonuç, yılan değil yılanların dokunması... Ara sıra zevahiri kurtarmak için "Hım, ıh, nıççık, ya!" türü sözcüklerle "Ne vatansever adam be!" salgısı yayarız çevreye...
Bizler: Evde ana babadan, okulda öğretmenden, sokakta üzerimize gelen serseriden, evlenince eşimizden, işte patron ve amirden, kiracımızdan, ev sahibinden, askerden, polisten, mafyadan, teröristten, yaşlandığımızda çocuklarımızdan, hatta hatta oyumuza muhtaç siyasetçiden velhasıl akla gelebilecek her insani temastan korkarız. İşte bu korkular, yukarıda söylediğim o sözlerin temelini oluşturan; sakın ha, "Görme, duyma, konuşma!" korkaklığının görünen şeklidir. Bu yüzden, kendisine hangi vasıflar kondurulmuş olursa olsun bilim adamlarımız bile irfan sahiplerinin zeyrekliğine ulaşamaz. Ulaşamaz ne kelime ulaşma fırsatı bile bulamaz. Mucize olup bulsa da korkup bırakır bir kenara...
Bunun istisnası yok mu?
Vardır mutlaka. Vardır da istisnalar kuralları bozmuyor ya, işte o türden bir var olmadır bu... Tarih; işte bu nedenle yalnız, irfan sahibi arifler ve "Gören, duyan, yeri gelince söz söyleyebilen" insanlara fısıldar gerçeği.
Hani Ömer Seyfettin'in, "İlim başka irfan başka, âlim başka arif başka" diye bir saptaması var ya, sorunuzun gerçek yanıtı, derin anlamlı bu sözcüklerde saklı...
Eğer âlim ve allamelerimiz tarihten ders çıkarmayı bilselerdi, bugün ülkemizin başına sardırılan onca bela; geçtim onurla yaşama ihtiyacını, yiyeceklerimizin genlerine kadar girebilir miydi?
.
Serginin sahibi Sayın Muhsin Tanyer'e, paylaşımda gösterdiği cömertlik nedeniyle herkes adına teşekkür ederim.
Özellikle tarih ve Edirne'ye sevdalı okurlarımızı sevindireceğini umduğum bir müjdem var. Sayın Tanyer'in yeni sergileri sırada bekliyor.
Esen kalmanız ve ilgilerinizin devamı dileğiyle...
.
Saygılarımla
"Sessizliğin Sesi Grubu Yayın Kurulu" adına
Günay Tulun
Okur Mektupları ve Yanıtlar " 6 " [Günay Tulun]
