Geçen günlerden birinde Gülin Algül'ün camla ebru sanatını birleştirdiği, olağandan farklı çalışmalarından söz etmiş, bunlarla ilgili birkaç da fotoğraf yayınlamıştım.
Bazı yazar arkadaşların, yayın kurulu üyelerimizin, benim ve diğer paylaşanların sosyal paylaşım sitelerindeki sayfalarıyla "Facebook Sessizliğin Sesi Kulübü"nün duvarında; eserler hakkında övgü dolu yorumlar yayınlandı.
Bunlar, grubumuzun genel mail adresine gönderilen mesajlarda da tekrarlandı.
Yazıyı beğenen okurların övgüsünden, hak etmediğim hâlde, ben de nasiplendim.
İtiraf etmeliyim ki, konuyu ekrana taşırken; elli üç ülkede okunan yetmiş iki yayını olan, yazılarının çoğu kopyalanan, çok geç katıldığı eski Google sisteminde kısa zamanda dört milyona yakın okunmuş bir grup olmamıza rağmen yazımın bu derece ilgi göreceğini hiç düşünmemiştim. Şahsım ve eserlerin sahibi adına herkese teşekkürler...
Yazdınız ya da yazılan yorumlarda okudunuz:
- "Günay Bey başka fotoğraf yok mu? Elinizde varsa onları da yayınlar mısınız?"
İnanın yoktu. Eğer olsaydı, tümünü yayınlayacağımdan kuşkunuz olmamalı.
Yalnız bugün işler değişti.
Az sonra yeni fotoğraflarla tanışacaksınız.
Onları görünce, "Acaba öncekiler mi daha güzeldi yoksa bunlar mı?" diye yayın kurulundaki arkadaşlar bile ikiye ayrılmışlar.
Sonuç: Kararsızlık...
Benim de aynı ikilem içinde kaldığımı sanmayın sakın.
Niyetim, düşüncemi hemen açıklamak.
Yayınlayacağımız fotoğrafları iyice inceleyin.
İlkinde olduğu gibi, yine çok beğeneceğinizden eminim.
Ben de öncekilerle bugün yayınlayacaklarımızı birbirinden ayıramadım.
Hepsi birbirinden güzel hepsi birbirinden değerli.
Hepsini, ilk gördüğüm andaki hayranlıkla izlemeye devam ediyorum.
Daha fazla konuşmadan, sözü fotoğraflara bırakıyorum.
Hemen aşağıda sizleri bekliyor olacaklar.
Günay Tulun
