Bu gruba ait tüm sitelerde yayınlanan
makaleler, hiçbir dönemde sansür edilmemiştir. Ayrıca Nisan 2012′den
beri de redakte
edilmemekte; doğrusu ve yanlışıyla eser sahibinin gönderdiği özgün hâlde
yayınlanmaktadır.
Bir önceki yazı: "Yeni Heyecanlar"...
Nihayet
okulun açılma zamanı gelmişti. Bizimkiler hafta sonunda beni Ankara'ya getirip
yurda yerleştirdiler. Yatakhane kalabalıklaşmış, yurdun dört bir yanından gelen
kız öğrenciler Bülten Sokak'taki yurdu doldurmuştuk. Galiba içlerinde evine en
yakın olan bendim. Bu defaki gurbetim 100 km. lik bir mesafeydi ve hafta
sonları evime gidip dönmem hiç mesele değildi. Onun için bir burukluk
hissetmiyor, sadece yeni bir yaşama başlamanın heyecanını duyuyordum içimde.
Yeni ve
kalabalık bir ortama girdiğinizde önce sizin için herkes aynıdır ancak bir süre
sonra, elektrik diyorlar ya şimdilerde, biz de öyle diyelim, elektrik alıp
vermeye başlarsınız ve bazıları size kardeş kadar yakınlaşır, bazıları ise o
kadar nötr kalır ki bir süre sonra onların ismi bile kalmaz hafızanızda.
Bülten
Sokak'taki yurtta da öyle oldu. Hayatımda yer eden en yakın arkadaşlarımdan
birini, ona kardeşim desem abartmış olmam, orada tanıdım. Zeynep, Ödemişliydi.
İzmir Amerikan Kız Koleji'ni bitirmiş, Sosyoloji Bölümü'nü kazanmıştı.
Fakültelerimiz ayrıydı ancak ODTÜ deki yıllarım süresince yaşamımı en fazla
paylaştığım, birlikte olmaktan en çok keyif aldığım arkadaşım o oldu. Hatta
bazen bizi kardeş sananlar bile oluyordu.
Zeynep'le
kısa sürede kaynaşıp yine şimdilerde moda olan deyimiyle "kanka"
olunca, yurda alışmamız da hiç zor olmadı. Tunalı Hilmi Caddesi üzerinde küçük
bir lokanta keşfetmiştik. Güzel ev yemekleri yapıyordu, akşam yemeklerimizi
orada yiyorduk. Yine aynı cadde üzerinde Flamingo Pastanesi vardı, arada oraya
uğrayıp bir şeyler atıştırıyor, bazen de paket yaptırıp yatakhaneye
getiriyorduk.
Burada
Flamingo Pastanesi'nde şahit olduğumuz fıkra gibi bir olayı anlatmadan
geçemeyeceğim. Bölgede Amerikalılara ait işyerleri olduğundan Tunalı Hilmi
Caddesi üzerinde yaşayan pek çok Amerikalı aile vardı. Bir gün biz
pastanedeyken Amerikalı genç bir karı koca geldi pastaneye. Adam tezgâhtaki
gence bir çörek tepsisini göstererek İngilizce "Bunun adı ne?" diye
sordu. Tezgâhtar sıkılarak "Fazla anlamam!" deyince adam hiç istifini
bozmadan "Bana yarım kilo fazla anlamam" dedi. Zeynep'le önce
birbirimize baktığımızı, ardından da güldüğümüzü belli etmemek için kendimizi
dışarı zor attığımızı hatırlıyorum.
Bülten
Sokak'ın civarında politikacı, bürokrat, sanatçı pek çok ünlü yaşadığından her
an bir ünlüye rastlamak olasıydı. İlk gördüğümüz ünlünün merhum Necdet
Tokatlıoğlu olduğunu hatırlıyorum. Sokağın başındaki eczanede onu gördüğümüzde
önce gözlerimize inanamamış, daha sonra eczanenin önünden geçerken hep orada mı
değil mi diye bakmadan geçememiştik.
Albümlerimde
Bülten Sokak'taki yurdu gösteren bir fotoğraf var mı diye çok aradım ama ne
yazık ki bir tek tane bile bulamadım. Bu yıl Ankara'ya gittiğimde belki yurdu
bulur da bir fotoğrafını çekerim diye Bülten Sokak'a gittim. Ama ne mümkün,
bizim yurt binası yıkılmış, yerine bambaşka bir bina yapılmıştı.
Anı dizisi, gelecek yazı olan, "İlk Günler" ile devam
edecek
Semiramis Kanbak
