Böyle bir konuyu yavaş yavaş, insanı hazırlaya hazırlaya vermenin hiçbir anlamı yok. Doğrudan söze girip başlayacaksın anlatmaya...
Şaşıran şaşırır, şaşırmayanlarsa akıllarındaki ilk şeyi söyler.
Olayı, duymamış okurlarımız için özetliyorum.
Sarıkamış şehitlerini anmak için, bu yılın Temmuz ayında yapılan "Top Yolu Yürüşü” sırasında, içinde değerli bir telefonla özel eşyalar bulunan bir çanta, 3153 metre yükseklikteki Naldöken Tepesi'yle bir sonraki güzergâh arasında düşürülür. Davarları otlatan bir çoban çantayı bulur. Ait olduğu kişinin adresini araştırır. O adrese erişir. Bulduklarını paketler. İşini gücünü bir arkadaşına emanet edip kilometrelerce yolu kat ederek kente iner. Verir bir kargo şirketine, gönderir.
Bu olay çocukluğumda yaşansaydı, çobanın yaptıkları; sıradan, normal bir davranış şekliydi. Paranın tüm ahlaki değerlerin önüne geçtiği bugün içinse inanılması zor, hatta muhteşem bir olay. Acaba çantayı bulan kaç kişi "içindekileri aynıyla teslim etmeyi, üstelik sahibini aramayı, hele hele işini gücünü bırakıp kilometrelerce yol katetmeyi" düşünür ki...
Muhteşemliğin burada son bulduğunu sanmayın. Aynı güzellikte sürer, gider.
Sarıkamış Dayanışma Grubu Kurucu Başkanı Bingür Sönmez'in anlatmasıyla olayı öğrenen Şişli Rotary Kulübü üyeleri, bu davranışı ödüllendirmek ister.
Derler ki: "Ey Umut Ateş, dile bizden ne dilersin?"
Konumuz çobandır Umut Ateş...
Der ki: "Hiçbir şey istemem."
Zorlarlar: "Bir ihtiyacını söyle!"
Konuşur: "İlla ödüllendirmek istiyorsanız, köyümdeki okulun fotokopi makinesi yok. Onların ihtiyacını giderin."
Bu olay çocukluğumda yaşansaydı, çobanın yaptıkları; sıradan, normal bir davranış şekliydi. Paranın tüm ahlaki değerlerin önüne geçtiği bugün içinse inanılması zor, hatta muhteşem bir olay. Acaba çantayı bulan kaç kişi "içindekileri aynıyla teslim etmeyi, üstelik sahibini aramayı, hele hele işini gücünü bırakıp kilometrelerce yol katetmeyi" düşünür ki...
Muhteşemliğin burada son bulduğunu sanmayın. Aynı güzellikte sürer, gider.
Sarıkamış Dayanışma Grubu Kurucu Başkanı Bingür Sönmez'in anlatmasıyla olayı öğrenen Şişli Rotary Kulübü üyeleri, bu davranışı ödüllendirmek ister.
Derler ki: "Ey Umut Ateş, dile bizden ne dilersin?"
Konumuz çobandır Umut Ateş...
Der ki: "Hiçbir şey istemem."
Zorlarlar: "Bir ihtiyacını söyle!"
Konuşur: "İlla ödüllendirmek istiyorsanız, köyümdeki okulun fotokopi makinesi yok. Onların ihtiyacını giderin."
Ne desek, neler yapsak ki!
Bu "Umut Kardeş"in dağın ayazında çatlayan ellerinden mi öpsek?
Yoksa "Sarıkamış Şehitleri Gönüllüleri"nden Ebru Şanver'in söylediği gibi mi yapsak?
Ne demişti Ebru Hanım:
- Elimden gelse okullara ilkelilik, dürüstlük, hatta vicdanlılık dersleri koyar; Umut'u da hoca yapardım. Bu güzel ülkede Umutların çoğalması umuduyla...
Son değerlendirme ise "Sarıkamış Dayanışma Grubu" ile "Sarıkamış Şehitleri Gönüllüleri"nin her şeyi Bingür Sönmez'den gelir. O açıklamaysa özetle şöyledir:
Umut Çoban konusunda biraz bilgi vereyim. Biliyorsunuz, üyesi olduğum "Şişli Rotary Kulübü"nün, kendisine “Meslek Başarı Ödülü” vermek istediğini söylediğim zaman, bana; “Hocam ben ödül istemiyorum, köyümün okuluna bir fotokopi aleti alır mısınız?“ demişti.
Bu istek kulüpteki bütün dostlarım arasında büyük bir takdirle karşılandı ve el birliğiyle üçlü özelliklere sahip bir "fotokopi-tarayıcı-yazıcı" cihazı alınmasına karar verdik. "Ateş Yücel Başkan"ımız bu işi kendisinin halledeceğini söylediyse de araya giren isteklilerin görüşleri doğrultusunda, olayın şekli değişti. Toplantı sonunda, Kocaeli'nde yaşayan ve bir Sarıkamış Şehitleri Gönüllüsü olan akrabam Avukat Turgay Karaman, fotokopi cihazının; Başkan ise yüksek kapasiteli bir bilgisayarın tedarik işini üstlendiler.
Daha sonra, değerli iş adamlarımızdan Tevfik Yamantürk; tam donanımlı bir bilgisayarla konuya dahil oldu. Bazı eğitici programların da sözünü verdi. Değerli dostum ve hemşehrim iş adamı Sabri Yiğit , tam donanımlı bir bilgisayar ve buna ek olarak bir de projeksiyon cihazı aldı.
"Harita Genel Komutanlığı"ndan dostlarımız, dört adet dünya ile özenle çerçevelenmiş haritalar gönderdi. Şişli Rotary Kulübü olarak bir kütüphane hazırladık. İzmir Tabip Odası'ndan Dr. Ceyhun Balcı da kitap gönderiyor.
Bu armağanları, 26 Aralık akşamı Dedeman İstanbul otelinde, bir aile toplantısı şeklinde yapılacak bir organizasyonda Umut Bey'e takdim edeceğiz.
Kulüp dostlarımız gelirken, bazı eğitici bilgisayar programları getirirlerse eminim, "Çoban Kardeş"imizin mutluluğuna katkıları olur.
Bir çanta kaybolur.
Onu bir çoban bulur.
Muhteşem bir öykünün kahramanı olurlar.
Günay Tulun
