Günay Tulun Beyin soğanla ilgili hikâyesi üzerine, bizim de benzer bir konudaki bilgi ve tecrübemizi yazmak aklımıza gelmiştir. Ola ki, prostat şikâyeti olan birilerine yardımımız dokunur.
Kırk küsur yıl önceydi. “X Ağbi” dediğimiz, babamıza yakın yaştaki bir âile dostumuz vardı. Kendisi, âile dostu olmak yanında bir şeyler öğrenebileceğimiz aynı sektörden meslektaşımızdı da. Bir gün onun ev ziyâretine gitmiştik. Vakit akşamdı; kapıyı açan hanımı “X Abla”, “yukarıda çalışıyor” deyip bizi onun yanına götürmüştü. X Ağbi, akşamcıydı; her akşam yemeğinde veyâ daha sonra iki duble rakısını aksatmadan içerdi. İş hayâtına bir inşaat öğretmeni olarak atılmış, kurduğu inşaat lisesinin de müdürlüğünü yapmıştı. O sıralardaysa inşaat müteahhitiydi. Kendisi, son derecede mütevâzı, esprili, saygı değer ve sevimli bir adamdı. Bu yanını, iş hayâtında karşılaştığı zor şartlarda bile hiç değiştirmemişti. O akşam da, evinin ofis gibi kullandığı odasında bir yandan inşaat hesapları yaparken, diğer yandan rakısını yudumlamaktaydı. Çalışma masasında, meze olarak bulunan çerezin içinde kabak çekirdeği de görülmekteydi. X Ağbi, söz-sohbet arasında bir çekirdeği ağzına götürürken demişti ki… “Ben bu çekirdeği ilâç niyetine yiyorum; prostata çok iyi geliyor!”
Prostat… Bu, yirmibeş-otuz yaşları için henüz uzak olunup, pek de bir şey ifâde etmeyen kavramdı. O akşam bir süre sohbetten sonra vedâ edip ayrılmıştık ama… Prostat ve çekirdekler, kafamızın bir köşesine yerleşecekmiş demek.
Şimdi gelelim yakın zamâna. On yıl önceydi ve kendimizde bir takım idrar sorunları görmeye başlamıştık. İdrar zorluk ve kesikliği, akışın çatallanması, zaman-zaman yanma ve dahası. Evde çok sayıda sağlık kitabı vardır. Bu nâzik konuda hekime gitmeyip hemen bunlara bakmıştık. Teşhisi de kendimiz koymuştuk. Artık hayatta olmayan X Ağbi’nin prostat dediği şey, işte bu olmalıydı! Evet evet, âilemizde hiç duymadığımız prostattı bu. (Doksanlık bir dayımız vardır. Daha sonra öğrendik ki, meğer onda da prostat varmış.) Prostat deyince, biz kabak çekirdeğini de hatırlamıştık. Daha önce pek iltifat etmediğimiz hâlde, o zaman iki akşam üst-üste çekirdek yedik. Sonuç kelimenin tam anlamıyla bir mûcizeydi; derhâl iyileşmiştik! O sıralar, ayda ancak birkaç kere çekirdek yiyerek işi idâre ettik. Daha sonra bunu sıklaştırmak gerekti. Şimdilerdeyse, kaç gram çekiyorsa her akşam bir avuç kadar yemekteyiz.
Pekiyi, sonuç ve durum ne midir? Vallâhi, prostat diye bir şeyler duyuyoruz ama… Ne olduğunu pek bildiğimiz yok doğrusu!
Şaka bir yana, çok iyiyiz çok! Yakın çevremizden birkaç kişinin daha prostatlarını kabak çekirdeğiyle tedâvi ettiklerini bilmekteyiz. Bunun yanında, iki yakınımız da aynı anlamda her akşam bir kaşık keten tohumu (toz veyâ tânesi) yemektedirler. Onların da durumlarının iyi olduklarını bilmekteyiz. Biz şahsen keten tohumuyla tanışmıyoruz ama, geçen yıl prostatla aramızı soran bir üroloğa kabak çekirdeğini söylemiştik de… O da bize alternatif olarak keten tohumunu eklemişti. Hekimlerin, alternatif tıbba genel olarak yakın durmadıkları bilinmektedir. Oysa hekimimiz öyle davranmamıştır. Bu demek oluyor ki, keten tohumunu da bu kadar ciddîye almaktadır.
Prostat ve Çekirdekler 1 [Mete Esin]
Mete Esin
Not: Kanda, prostatı işâret eden PSA değerleri yaşla ilgili tutulmaktadır. Normal sayılan değerler; 40 yaş ve altında 1.3, 40-50 yaşları arasında 2.0, 50-60 yaşları arasında 3.0, 60-70 yaşları arasında 4.0 ve 70 yaş ile bunun üzerinde 4.5 ng/dl olarak kabul edilmiştir. Hâlen yetmişini yaşayan bizdeki en son ölçümdeyse, bu değer sâdece 0.89 ng/dl düzeyinde çıkmıştır.
