Dediler ki Aram Tigran ölmüş, "Beni Diyarbakır'a gömün." diye de vasiyet etmiş.
Adını duymayanlar için yazayım. Aram Tigran, kökenleri Batman'a dayanan bir ailenin oğlu. Ataları en son Ermeni Olayları, yani 1914-15'tekiler yatıştıktan sonra, hâlâ Osmanlılığı yaşayan Suriye'ye göç etmiş. Ben göç diyeyim siz kaçış... Nedeni, güvenlik güçleri tarafından aranmaları... Aram'da bu göçten yıllar sonra orada doğmuş. Yıl 1934... Doğduğu gün ne Suriye ne de Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Toprağı değilmiş. Toprak ne kelime, aradan geçen onca yılın öncesinde; Osmanlı bile veda edip gömülüvermiş tarihe...
Aram Bey müzisyen. Kavaldı, uttu derken cümbüş ağır basmış. Başta Ermenice olmak üzere; Arap, Arami, Kirmani, Süryani ve Zaza dillerinde, hatta Yunanca eserler de icra etmiş. İhtimal, bu zenginlik içinde araya başka diller de girmiştir. Türkçe eserler okuduğu da söylenip durdu ama ben şu ana kadar o kayıtlara erişme imkânını bulamadım. Duyduğumsa geçen yılki Batman konserinde Türkçe şarkı söylediği.
Yaşamı da söylediği şarkılar gibi değişik dillerin konuşulduğu yerlerde geçmiş. Suriye, Ermenistan, Yunanistan, son dönemde de iki ay kadar Türkiye... Gönül isterdi ki yüreğindeki topraklar olduğu anlaşılan, Türkiye'mde de ikamet edip yaşayabilsin.
.
Vasiyetinde "Beni Diyarbakır'da gömün." demiş. Yönetenlerimiz, "Şu ve şu sakıncası olduğundan imkânsız." demişler. Bir başka kesimde hem bu sözlerden hem de adamcağızın ölümünden nemalanma gayretine girmiş. Siyasi nemacılardan başka, daha düne kadar Aram Tigran adını duymadığını söyleyenler de şaşırtıcı. Bugünlerde ortalarda gezinip kırk yıllık tanışlarıymış gibi, hakkında akıl almaz övgüler düzüyorlar.
Bu tipler her zaman oldu, olacak da...
.
O gayretkeşleri bir yana atarak, yöneticilerimize seslenmek istiyorum. Gelin vazgeçin bu imkânsızlaştırma işinden. Biliyorum, Aram Tigran Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı değil. Hem Yunan hem Suriye pasaportlu... Belki Ermenistan'da vatandaşlık vermiştir.
Özde de sözde de haklısınız. Bu durum problem oluşturur. Yalnız tüm problemlerin çözülmek için doğduğunu da bilmemiz gerekmez mi?
Aram Bey; eline silah alıp adam mı öldürdü, Türklere soykırım yapanların arasında mı yer aldı, Asala'ya mı çalıştı, ırkçılık mı yaptı? Hadi yaptı diyelim, o zaman tamam. Tamam ama yapmadığı yolunda bilgiler var elimizde. Öyle ki ırkdaşlarının yaşadığı Ermenistan'ı bile bu tür tutumlar yüzünden hayatından çıkarmış biri...
Yunanistan'da ne arardı yoksa?
.
Gelip geçen hükûmet üyeleri de dahil olmak üzere çok büyük bir çoğunluk, Ermenilerin yaptığı soykırımın ne menem şey olduğunu anlatabilmek için, benim gibi sıradan bir vatandaş kadar bile gayret göstermedi. Bakmayın şimdi ortak söylemlerde buluşmaya çalışan çıkar gruplarına. Ermeniler bu topraklarda yaşayanların canını çok yaktı. Bu demek değildir ki her Ermeni soykırımcı her Ermeni terörist. Kötü, kötüdür; iyi de iyi... Her yerde var, her yerde olmaya devam da edecek. Aynen bizde olduğu gibi... Hep söyledim hep yazdım: Vatandaşımız Ermenileri tenzih ederim. Yalnız onları mı? Muhakkak ki Ermenistan ve diasporada da tertemiz insanlar var. Ermenilerin içinde beğeniyle izlediğim, okuduğum, dinlediğim, arkadaşlık ettiğim bir dolu insan olduğunu da belirtmeliyim. Muhtemeldir ki bugüne kadar olduğu gibi bundan sonra da olacak! Herkes için doğal olan da bu!
.
İşte bu farklılığı anlayamayanlar yüzünden günümüze taşınan şu kahrolasıca kin ve nefret tohumları, 1800'lerden beri önce fidana sonra da şu dev "Sekoya Servileri"ne dönüp boy attı habire... Hele Türk adı geçince aklını zayi edenler yok mu en komiği ama aynı zamanda en korkuncu onlar. Türkler soykırım yapmadı, soykırım bir yalandır diyen tarihçilere; bir Türk şirketinin reklamında oynadığı için Chevy Chase'e, Atatürk filmi için adı geçti diye Antonio Banderas'a ve birçok olayda birçok kişiye yapılan yaşamsal tehditler yenir yutulur gibi değil. Müzik estetik bir sanattır diye biliriz. Ne gezer... Ermeni müzik gruplarının Türklere küfür ve hakaretler yağdırmak için araladığı fırsat kapısıymış meğer. Şimdi de internet arama motorlarına el atmışlar. Kabahatin yarısı da geçmişten günümüze bu tehditlere boyun eğip işin bu hâle gelmesine neden olan çanakçılarda... İnsan bir fikre inanabilir hatta onun hizmetinde de olabilir. Cana kıymayıp insanları birbirine düşürmedikçe bu gayet doğal. Geçmişte Ermeni arkadaşlarımızla tartıştığımızda ben kendi fikrimi savunurken onlar da kendi fikirleriyle karşı koyarlardı. Öyle sinme, çekinme, korkma falan olmadan; özgürce... Birbirimize asla kırılmaz, akşam aynı sinemaya birlikte gider, güzel yemek oldu mu birbirimizin kapısından içeri "Bu kokan şu mu?" diye uçarcasına dalardık. 1970'li yıllardan itibaren bu dostluğu da dinamitlediler.
Belki Aram Tigran'ın kalbinde de bu tür fikirler vardı. Belki de bazılarımıza ters gelen başka fikirler... Benim, senin, onun kalbindeki; bana, sana, ona ters gelen fikirler gibi... Hangimizde olmuyor ki? Bugünden sonra da hangimizde olmayacak ki?
.
Şu günlerde yeni bir yaprak dökümü başladı sanki. Aram Tigran, Sait Şanlı, Aykut Oray ve daha niceleri... Kim bilir kaç ailenin ocağına düştü ayrılık ateşi. Ailelerinin ve sevenlerinin başı sağolsun. Allah'ın rahmeti hepsinin üstünde kalsın. Yaşarken kölesi olduğumuz şeyler; kısa hayatın açgözlülüğü, kin, hırs ve acımasız eylemlerse eğer, kişinin kendi cehennemi için kesip önceden gönderdiği odun yığını da onlar oluyor şüphesiz. Göçenin cebinde gidense: Sevgi, iyilik, hoşgörü ve insan olabilmenin güzel yanları...
Aram Bey'in Türkiye'de defnedilme işine dönersek:
Günay Tulun yönetenlerden biri olsaydı, izin için ilk imzayı atmıştı bile...
Günay Tulun
