İŞTE O FOTOĞRAFLAR [I]: Soykırım Sahtekârlıkları [Günay Tulun]




Ermenilerin yarattığı "sahte belgeler dünyası" fotoğraflarla sınırlı değil. İşin içinde çok sayıda anı kitabı, doğmadıkları için hiç yaşamamış insanların katıldığı olaylar, ABD elçisinin çok yakın ilişki içinde olduğu Ermeni şoförüyle Ermeni kâtibine yazdırdıktan sonra üzerine kendi adını kazıttığı kitap, nüfusla ilgili belgelerin çarpıtılması, İngilizlerin ünlü "Mavi Kitap"ı, Almanların yaptığı Salome raksı ve düzmece belgelerden oluşturulmuş bir "sahtekârlıklar dünyası" var. Bunların hepsini başka makalelerde anlattığım ve tekrar anlatacağım için şimdilik yalnızca bilgisini veriyorum. Çünkü konumuz; çok gezen, çok dolaşan, çok kullanılan yani fahişeleşen o fotoğraflar. Hadi bakalım, şu ünlü fotoğrafları biz de görelim. Ne menem şeylermiş birlikte bakalım.

ZALİM TÜRK (!) ZULMEDİYOR
İlk konumuz; 2005’ten bu yana piyasaya sürülüp duran ve “Türk resmi görevlisi açlıktan ölmek üzere olan Ermeni çocuklara ekmek göstererek alay ediyor” alt başlığı taşıyan ünlü zulüm fotoğrafı... Bu fotoğraf, bilim yuvası olması gereken Oxford Üniversitesi tarafından yayınlanan bir kitabın içinde yer alıyor. Çocukluğumdan gelen imajla ciddi bir kurum olduğunu sandığım Oxford için beslediğim tüm saygıyı yok eden o kitabın adı, “The Great Game of Genocide: Imperialism, Nationalism and the Destruction of the Ottoman Armenians"... Güzel Türkçemize "Soykırımın Büyük Oyunu: Emperyalizm, Milliyetçilik ve Osmanlı Ermenilerinin Yıkımı" olarak çevriliyor. Yazarı, yaşamını öğrendikçe tiksindiğim biri; modern tarih uzmanı olduğu iddia edilen İngiliz Profesör Donald Bloxham!

Revan adlı bir Türk yurduyken, kirli oyunlar sonucunda Ruslar tarafından Ermenistan'a hediye edilen Erivan'da bir "Soykırım Müzesi" var. İşte bu fotoğraf, o müzenin de yıldızlarından. Gökteki yıldızları yere indirmek nasıl mümkün değilse sahtekârlıkları saklamak da o derece imkânsız. Önünde olmazsa sonunda ortaya çıkıyor. Tıpkı bu fotoğraf ve yine Ermenilerce üretilmiş başka fotoğraflar gibi...
Sahtekâr Donald'ın kitabında yayınlanan o fotoğraf da sahte. Bir kez daha yazıyorum. Donald'ın kitabıyla büyük ün kazanan, Sahtekâr Ermenilerin sahte materyallerle doldurdukları "Erivan Soykırım Müzesi"nde de sergilenen o fotoğraf sahte!.. İnanmayan buyursun da birlikte bakalım. Fotoğrafın üstünü tıklayarak büyütebilir, sahtekârlıkları sizler de tek tek saptayabilirsiniz.
Başlayalım mı? 

ZAMAN YOLCUSU (!) BİR ZALİM
Biraz ayıp olacak ama analizlere geçmeden önce, şunu da söylemek zorundayım.
Zamanın içinde seyahat edilebileceğine yani "Zaman Yolculuğu"na inanmayan" okurlarımız bu fotoğrafla ilgilenip vakit kaybetmesin. Çünkü 1960'ların modasını takip eden takım elbiseli adam, bir zaman yolcusu (!). Yılını tam olarak saptayamadım ama 1964 sonrasından çıkış yapmış olduğu kesin.
Vardığı yılsa 1915!..

İşte bu zaman yolcusu, 1964 yılında Salvatore Adamo'nun İstanbul Atlas Sineması'ndaki konserinden sonra bizde pek meşhur olan ve stili nedeniyle adına "Adamo" dediğimiz gömleği giymekte... Pek de yakışmış. O denli ince kravat da yine Adamo gömleğiyle birlikte piyasaya sürülmüş, sonraki yıllarda da modaya uygun şekilde bir çıkmış bir kaybolmuş ürünlerden. Üzerindeki takım elbise de 1960'lardan sonra hayatımıza giren ve aynı o kravat gibi bir görünüp bir kaybolan cinsten... Sözünü ettiğim o giysilerin tümünü kullandığım için uzmanlık derecesinde iyi bilirim dersem inanın. Övündüğümü de sanmayın.

Adamın giydiği elbisenin rengi de fotoğraftaki canlı ya da cansız tüm objeleden çok farklı. Aynı renkte ne olduğu anlaşılamayan bir şey, fotoğraftaki kızın sağ kolunun omuzla dirsek arasına monte edilmiş.Sanki adamın giysisi metastas (!) yapmış da kızın koluna sıçramış gibi...

VE FİGÜRANLAR
Figüran çocuklara soyunacakları bir yer tahsis edilmemiş. Bunu şiddetle kınıyorum. Çocuklar, giysilerini çıkarıp, güzelce katladıktan sonra toprağın üstüne istif etmişler. En üsttekini oraya koyan hangisiyse ya geç kaldığı için çok acelesi varmış ya da diğerlerine göre biraz sallapatiymiş. Soyunmalarına ne gerek vardı ki? Üşütüp zatürre olacak zavallılar. O akşam, annelerinden, en azından şu sözler eşliğinde birkaç şamar yemiştir hepsi... "Bu ne pislik böyle, giysilerini kirletmişsin, daha yeni ütüleyip giydirdim. Sen adam olmazsın! Akşam eve gelince babana söyleyeyim de gör!".

Dikkat ettiniz mi! Çocukların hepsi sakat (!).
Birileri bilgisayarlarla kollarını uzata uzata sakatlamış garipleri.
Dilendirecekler zahir.

Adamın elinde ne varsa o dönemde Türkiye'de yapılan ekmeklere hiç benzemiyor. Hadi, zorlasak zorlasak küçük bir sandviç diyebiliriz ama o sandviç de neden boynunu büküp aşağı doğru sarkmış? Hadi adam çocuklarla ekmek kapmaca oynuyor, peki o zaman çocuklardan bazılarının elindeki ne? Dikkatle bakın. Ellerinde bir şeyler var. Hatta sağ elinde bir şeyler tutan biri sol eliyle de bir lolipopu adama doğru uzatmış. Ayaktaki kız çocuğu dâhil, başka çocukların da ellerinde bir şeyler var ama onlar, her ne ise kötü bir şekilde silinmişler. Ellerse hayali bir maddeyi tutar hâlde kalmış.

MY BOY LOLLİPOP
Sahi, lolipop Türkiye'ye ne zaman gelmişti? Bilen yoksa ben söyleyeyim... İlk kez 1769 yılında Kuzey İngiltere'deki bir yerel imalathanede küçük çaplı üretilen lolipop, Türkiye'ye bir merak sonucu girdi. Bu merakı başlatan Barbie Gaye'nin 1956 yılında meşhur ettiği "My Boy Lollipop" adlı şarkıydı. 1964 yılında "Millie Small"ın aynı şarkıyı seslendirmesinden sonra merak büyüdü. Merak o dönemde büyüdü ama ondan yıllarca sonra tanıştık lolipopla!.. Üstelik, fotoğraftaki çocuğun ileri doğru uzattığı ortası delikli lolipoplar çok daha sonra üretildi.

İlgimi çeken bir şeyde çocukların konumu!
Birisi sizle bu tür bir oyun oynamaya kalksa yere oturup sıralanır mısınız yoksa bir araya toplanıp zıplar mısınız? İyi ama çocuklar neden yerde? Çocukların, adamın eline doğru hamle yapmaları, sıçramaları gerekmez mi? Belli ki, yönetmen de görüntü yönetmeni de senarist de çok kötüymüş.

Çocukların vücutlarına da göz atın lütfen.
Üstünde oynaya oynaya düzeltilemeyecek denli deforme etmişler.
Hele hele en sağdaki çocuk! Yavrucağa bir ayak yapmışlar, 99 numara ayakkabı bile ona uymaz. Hem bir ayak; kasları da kopsa, bilekten kırılsa da o şekilde dümdüz uzanamaz. Onun dizle birlikte oluşturduğu doğal bir açı var.

Hele iple bağlı o pantolonlar yok mu...
İnanın o pantolon, çocuk ayağa kalkar kalkmaz düşer. Üzerinde öylesine oynanmış yani...
Yerde yatanın yamalarına da bayıldım. Biraz daha büyük yapsalar pantolon değil, yamalon olacakmış.

Ağacın arkasındaki adamı gördünüz mü?
Elinde, boyun - çene hizasına kaldırdığı bir kamerayı tutuyor. Belli ki, o çekim yaparken fotoğraf makinesinin kadrajına girmiş. Nasılsa soran, irdeleyen yok ya biraz flulaştırırsın herkes yutar.

ERİVAN'LA İRTİBAT KURMAK MÜMKÜNSE
Başka saptamalarım da var ama onları özellikle saklıyorum.
Çünkü bu yazımı Erivan'daki "Soykırım Müzesi"ne de göndereceğim.
O nedenle elimde yazılmamış birkaç bulgu kalsın.

Yazımı alınca "müze ne yapar" dersiniz?
Ya daha iyi bir fotoşopçuyla çalışmaya başlar ya da o fotoğrafı düzeltmeden sergilemeye devam ederek salakları kandırmayı sürdürür. Tıpkı büyük bilim adamı, müthiş tarihçi, ünlü ve ödüllü "Soykırım Sahtekârı Donald Bloxham"a yaptıkları gibi...

BİLİM ADAMI OLMAK İSTEYENLERE MİNİK BİR ÖNERİ
Peki ama bu Donald, nasıl bir bilim insanı?
Bilimin temeli şüpheciliktir. Bu ilk kuralı bile bilmeyene bilim insanı değil, sözüm meclisten dışarı ama olsa olsa salak denir. Acaba Donald gibi sizler de gıcır gıcır £'leri görseniz ne yapardınız? Elinizin tersiyle iter miydiniz? Yoksa çil çil İngiliz altınıyla dolu sandıklar önlerine gelince "İstiklal Savaşı"mıza sırt dönen ve bugün de çocuklarıyla torunlarının hıyanet etmeyi sürdürdükleri, vatanına düşman sülalelerin yolunu mu izlerdiniz? Düşünün bir! Ne yapardınız?

Konuya devam edeceğim biline!
Sahtekârları bir kez daha yakalamışım, bırakır mıyım!
Sonraki yazıda buluşmak üzere...




 Günay Tulun 28.9.2019

  • ALINTI YAPMAK İÇİN

    • Yazarlarımızın makaleleri ve Sayın Günay Tulun'a ait şiirlerin, "Radyo-TV ile diğer basın ve yayın organlarında" yayım ilkesi: Önceden haber verme, eserin aslına sadık kalma, eser sahibiyle alıntının yapıldığı yer adlarını anlaşılır bir açıklıkla belirtmektir. Yayın öncesi bildirim imkânının bulunamadığı aniden gelişen durumlardaysa nezaket gereği, [sessizliginsesi.tr@gmail.com] adresine yayın sonrası bilgi gönderilmesini rica eder; tüm yayınlarınızın başarılı geçmesini dileriz.
  • ESER EKLEMEK İÇİN

    • "Sessizliğin Sesi Grubu"yla "Yazarlar ve Ozanlar Grubu"na ait tüm basılı ya da dijital yayın sayfalarında halkımızın geniş dünya ilgisine uygun olarak her türlü konuya yer verilmiştir. Yayınlanan fotoğrafların büyük bir kısmı "Kadim Okurlarımız" tarafından gönderilmiştir. Fotoğraf ve çizgi resimlerde "İlişkinlik-Telif Hakkı" konusunda tereddüt oluştuğunda bu eserleri yayından çekme hakkımız saklıdır. "Sessizliğin Sesi Grubu"yla "Yazarlar ve Ozanlar Grubu"na ait tüm gazete, dergi, site, blog gibi yayın araçlarında yayınlanan makale ve diğer yazı türleriyle fotoğraf, resim, yorum gibi her türlü eserin; üçüncü şahıs, kurum ve kuruluşlara karşı her türlü sorumluluğu, bu eserlerin sahibi olan yazar, gönderici ve ekleyicilerine aittir. "Sessizliğin Sesi Grubu"yla "Yazarlar ve Ozanlar Grubu"nun yayın organlarına kayıt edilen ya da kaydedilmek üzere gönderilen eserlerin, telif hakları konusunda problemsiz olmaları önemli ve gereklidir. Yayın Kurulu, gönderilen eserleri yayınlamaktan vazgeçebileceği gibi, dilediği yayın organlarından birinde ya da hepsinde aynı anda ya da değişik zamanlarda yayınlayabilir, yayınlamak isteyen üçüncü şahıslara, tüzel kişiliklere ve kurumlara onay verebilir ya da onlar tarafından yayınlanmasını engelleyebilir. Yalnız şu unutulmamalıdır ki bu eserler, okura saygı kuralı gereği Türkçe kurallarına uygun olmalıdır. Yazılar yayınlandıktan sonra, yazar ya da ekleyicisi; istifa, uzaklaştırılma, çıkarılma dâhil herhangi bir nedenle yazı göndermesi sonlandırılmış olsa dahi "Sessizliğin Sesi Grubu"yla "Yazarlar ve Ozanlar Grubu Yayın Kurulları"nın oy birliği içeren onay kararı olmadan eserlerinin kayıtlarımızdan ihracını isteyemez, istediği takdirde bunun reddedileceğini en baştan bilmelidir. Gönderici ve yazarlarımızın bu konuya önceden dikkat etmeleri, ileride ihtilaf doğmaması için baştan eser göndermemeleri gerekmektedir. Yayın organlarımıza ekleme yapanlar, bu konudaki sorumluluklarını okumuş ve kabul etmiş sayılacaklardır. Uzun süre yazı göndermeyen ya da yazmayı bırakan köşe yazarlarımızın o güne kadar gönderdikleri tüm yazılar "Konuk Yazarlar" bölümüne aktarılarak yeniden yazı göndermeye başladığı güne kadar köşesi kapatılır. Köşeyi kapama ya da kapatılan köşeyi açıp açmama konusunda karar sahibi, "Sessizliğin Sesi Grubu" ile "Yazarlar ve Ozanlar Grubu"dur. İhtilaf durumunda, İstanbul'un Kadıköy Mahkemeleri yetkilidir.
  • YORUM YAZMAK İÇİN

    Sayın Okurlarımız: Yorumlarınızı; Grubumuza ait "Google, Yahoo, Mynet, Hotmail, TurTc " ve diğer posta adreslerimize göndermek yerine, "Yorum bölümü açık olan sitelerimiz"deki; yorum yazmak istediğiniz yazının alt kısmında yer alan "Yorum", "Yorum Yapın", "Yorum Yaz" veya "Yorum Gönder" tuşlarını kullanarak doğrudan kaydetme olanağınız bulunmaktadır. Yazacağınız yorumlarınızın; gecikmeksizin, anında yayına girmesini dilerseniz bu yolu tercih etmenizi, saygılarımızla öneririz.

TÜM SİTEYİ DİLDEN DİLE ÇEVİRMEK İÇİN, "DİLİ SEÇİN"İ TIKLAYIN